Het boek zelf

Ik begon het boek Het wordt spectaculair. Beloofd. van Zita Theunynck te lezen en dacht meteen: wat een vreemd boek. Het begon normaal met een meisje dat op de trein zat. Ze stapte uit en vergat haar boek waar 23 brieven tussen zaten en daar was ze zeer verdrietig om. Een oude vrouw genaamd Anna-Maria kan zich niet inhouden en leest de brieven. Als lezer krijg je deze 23 brieven ook allemaal achter elkaar te lezen. Daarna begint het verhaal waarover die brieven gaan. Hoe ze er gekomen zijn. En vooral WAAROM ze er gekomen zijn. Het boek is vooral kenmerkend door de ietwat vreemde schrijfstijl. Regelmatig staan er namelijk zinnen in grote, vetgedrukte letters. Zo lees je bijvoorbeeld op de vierde pagina: Het spijt me zo, dat je dit denkt, want Anna, er ligt voor jou nog zoveel in het verschiet.

Het verhaal achter de brieven gaat over Leonard en Anna en wordt verteld vanuit Leonards perspectief. Ze leren elkaar kennen in de supermarkt waar Anna voor hem in de rij aan de kassa staat. Hij geeft haar een opmerking van de boodschappen die zij koopt waarop zij naar hem kijkt. Hun ogen worden geleid naar het maxi-pak inlegkruisjes dat hij koopt, waarop hij zegt dat het voor zijn mama is. Kort daarna zegt hij dat dat een leugen is, want dat zijn mama dood is. Al snel kom je te weten dat dit iets is wat deze twee verbindt. Het missen van een moeder. Zo woont Leonard alleen en Anna met haar vader en haar jongere zusje Klara. De twee hoofdpersonages vinden elkaar leuk, maar iets houdt Anna tegen om Leonard beter te leren kennen. Leonard doet immers veel moeite om haar te bellen en berichtjes te sturen, om haar weer te kunnen zien. Soms antwoord Anna daar dagen niet op. Als lezer vraag je je af: waarom stuurt Anna hem niet gewoon iets terug? Uiteindelijk beginnen ze elkaar toch vaker en langer te zien. Ze vertellen over hun moeders, staan plots aan elkaars voordeur en gaan geregeld naar een cafeetje. Ze groeien naar elkaar toe.

Het boek is goed opgebouwd. Als lezer vraag je je regelmatig enkele dingen af. Zoals ‘Waarom stuurt ze Leonard niet gewoon iets terug?’, ‘Waarom zijn ze zo close als ze samen zijn, maar zo afstandelijk als ze niet samen zijn?’ Dit maakt dat je als lezer antwoorden wilt en dus verder leest. Uiteindelijk kom je aan het einde van het boek en loopt het toch helemaal anders af dan verwacht. Het boek neemt een tragische, onverwachte wending wat leidt tot een mooi einde.  De brieven zijn de enige tastbare herinneringen aan Leonard.

Pluspuntje

Voor mij kwam het boek heel dichtbij. Zo wordt er twee keer de stad Turnhout vermeld. Ik heb zelf heel lang in Turnhout gewoond, ben er ook altijd naar school geweest en een deel van mijn familie woont er nog. Ik ben dus nog vaak in Turnhout. Doordat het boek daardoor net iets dichterbij kwam, vond ik het ook wel leuker om te lezen omdat ik iets ervan herken, weet hoe het eruitziet. Zelf las ik het boek van 267 pagina’s uit in 2 dagen tijd.

Klaspraktijk

Ik zou dit boek in de klas gebruiken door de leerlingen eerst een stuk uit het midden van het boek te laten lezen. Een stuk waar Leonard en Anna elkaar ontmoeten en het leuk hebben. Maar ook waar ze elkaar vermijden. Daarbij laat ik ze enkele vragen oplossen zoals ‘Wie is het hoofdpersonage? / Wie zijn de hoofdpersonages?’, ‘Beschrijf kort wat er gebeurd.’ Tot slot zou ik hen ook nog vragen om even na te denken over een mogelijk einde. Na deze vragen laat ik de leerlingen het echte einde van het boek lezen. Ook daarbij stel ik enkele vragen. ‘Wat vind je van het einde?’, ‘Welke gevoelens heb je hierbij?’, ‘Wat denk je dat de les is uit dit boek?’