Bron: Theater De Moedertaal en De Maan slaan handen in elkaar voor uniek project ‘A puppet on a string’ (Mechelen) | Het Nieuwsblad

Theater De Moedertaal en De Maan gaan samenwerken aan een uniek project. Deze Mechelse toneelgezelschappen doen dit samen met theatermaker Bart Van Gyseghem. Ze noemen hun project ‘A puppet on a string’ en gaan daarmee op zoek naar nieuwe en jonge talenten. Met deze mensen zouden ze graag een gloednieuwe voorstelling maken. De zoektocht werd dan ook begonnen tijdens de Erfgoeddag.

Hoe komen ze nu bij dit idee?

Het startte allemaal bij Theater De Moedertaal. Staf Soli was opzoek naar nieuwe mensen die mee wouden doen in zijn theatergezelschap. Dit zei hij ook tegen Bart Van Gyseghem die net een project rond Sinterklaas had afgerond. Voor dit project was hij naar de Brusselpoort geweest waar alle poppen van De Maan worden opgeslagen. Hij had ze dan ook zien staan en was er helemaal weg van. Hij wou absoluut nog iets met die poppen doen. Hierdoor zijn de twee theatergezelschappen gaan samenwerken. De samenwerking is niet alleen leuk, maar ook een uitdaging wordt in het artikel gezegd. De professionele theatermakers van De Maan werken immers met poppen, iets wat de liefhebbers van het amateurtoneel, De Moedertaal, niet doen. Voor hen is het dan ook nodig dat ze zich verdiepen in het poppenspel, omdat die podiumkunst vreemd is voor hen.

Een groot vraagteken

Niemand weet voorlopig hoe de voorstelling er uit zal zien. Op Erfgoeddag vond er reeds een ontmoetingsmoment plaats waar alle geïnteresseerde deelnemers naartoe konden komen. De komende maanden zullen er dan ook workshops georganiseerd worden en zal er ook worden gerepeteerd. Hoewel er nog bijna niets vastligt, omdat ze graag alles vorm willen geven in samenspraak met de deelnemers, zouden ze graag de voorstelling in première laten gaan in januari 2023.

Selectie van poppen

De poppen worden niet uitgekozen bij het verhaal deze keer. Bart wilt een verhaal schrijven op basis van de poppen die de deelnemers selecteren. Elke deelnemer mag hiervoor één pop uitkiezen. Paul Contryn van De Maan zegt in het artikel dat de deelnemers met de poppen zullen leren werken de komende maanden, omdat ze heel veel mogelijkheden bieden. Het is zijn missie, ongeacht het verhaal, de poppen tot leven te brengen. Tot slot zegt hij ook dat je met poppen veel meer kan vertellen dan met gewone acteurs, wat het voor hem heel interessant maakt.

Subsidie

Theater De Moedertaal hoopt via dit project mensen warm te maken voor amateurtoneel. Het biedt voor hen dan ook de mogelijkheid om op zoek te gaan naar nieuw talent buiten hun comfortzone. ‘A puppet on a string’ werd ook goedgekeurd door Jan Jambon (N-VA), Vlaams minister voor Cultuur. Doordat hij het project goedkeurde, komen ze nu in aanmerking voor een subsidie waardoor ze de voorstelling effectief kunnen realiseren.

Mijn kijk op dit artikel

Ik vind het mooi dat deze twee theatergezelschappen de handen in elkaar slagen voor een nieuw project. Daarbij gaan ze hiervoor ook nog eens opzoek naar nieuwe mensen die ook op de planken willen staan. Ik denk dan ook dat dit voor hen net iets laagdrempeliger is. Ik kan me voorstellen dat naar een theatergezelschap stappen en zeggen “Ik wil meedoen” niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Daarbij was het voor mij nieuw om te horen dat ze tijdens hun toneel gebruik maken van verschillende poppen. Dit heb ik immers nog nooit gezien.

Klaspraktijk

Ik zou het misschien wel leuk vinden om de leerlingen deze info te geven en dan naar die voorstelling te gaan kijken. De volgende les zouden we hier dan een gesprek over kunnen hebben met eventueel volgende vragen:

• Zag je of had je het door dat het de eerste keer was voor die mensen?
• Wat vond je van een toneel met poppen?
• Zou je zelf graag eens meespelen in een toneel?

Om te voorkomen dat het een standaard klasgesprek wordt, zou ik gebruik maken van de 'carrousel'. Hierbij gaan de leerlingen in 2 cirkels zitten. Een binnen- en een buitencirkel met hun gezichten naar elkaar. Ik zou ze laten praten over de drie bovenstaande plaatsen en ze daarna drie plaatsen laten doorschuiven. Waarom drie en niet één plaats. Omdat we dit vroeger ook wel eens in de klas deden, weet ik dat er ook vaak met de buren wordt gepraat. Hierdoor weet je eigenlijk de antwoorden al en zal het niet meer over het onderwerp gaan als je ze laat doorschuiven.